Biesiada literacka z Oleną Leonenko-Głowacką

Stacja Kultura zaprasza 13 grudnia o godz. 18:30 na spotkanie z Oleną Leonenko-Głowacką. Wydarzenie odbędzie się w ramach Biesiady Literackiej.

Wieczór będzie podzielony na dwie części. Pierwszą, dotyczącą książki Janusza Głowackiego „Bezsenność w czasie karnawału”, poprowadzi Krystian Nehrebecki. Drugą – wieczór płytowy – Jarosław Wojciechowski.

Olena Leonenko-Głowacka to ukraińska pieśniarka, kompozytorka muzyki teatralne, choreografka, aktorka, pedagożka śpiewu i ruchu scenicznego. Skomponowała muzykę do ponad 20 przedstawień teatralnych i telewizyjnych oraz filmów dokumentalnych. Jej talentem zachwycili się wybitni twórcy teatralni i muzyczni: Krystian Lupa, Jacek Ostaszewski, Agnieszka Glińska, Krzysztof Warlikowski, Bogdan Pociej, Roman Rewakowicz, Leszek Długosz, Józef Opalski, Andrzej Wanat.

Jej przebogaty i różnorodny repertuar zawiera ponad 500 pieśni ukraińskich, żydowskich, rosyjskich z gromadzonej przez nią w ciągu całych lat skarbnicy. Olena Leonenko występowała z wieloma recitalami w Polsce oraz w Mediolanie, Paryżu, Berlinie, Pradze i Kijowie.

Zagrała w filmach: „W ciemności” Agnieszki Holland, „Boisko bezdomnych” Katarzyny Adamik, „Rewers” Borysa Lankosza oraz serialach m.in.: „Ekipa” w reż. Agnieszki Holland, „Glina” w reż. Władysława Pasikowskiego, „Ratownicy” w reż. Marcina Wrony. Obecnie gra postać Oksany w serialu „Barwy szczęścia” Ilony Łepkowskiej i Tadeusza Lampki. Była stypendystką Amerykańskiego Institute for Democracy in Eastern Europe i dwukrotną stypendystką Fundacji im. Stefana Batorego.

W grudniu 2002 roku w Studiu im. Agnieszki Osieckiej w Warszawie w siedzibie Programu III Polskiego Radia odbyła się premiera spektaklu muzycznego Oleny Leonenko „Noc z Wertyńskim” według scenariusza Janusza Głowackiego.

W 2000 została odznaczona Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Była żoną zmarłego w 2017 r. pisarza Janusza Głowackiego.

„Bezsenność w czasie karnawalu” – Janusz Glowacki

„Teraz tak: ja się w tej opowieści będę nazywał Janusz Głowacki. Na to się przed chwilą zdecydowałem i to jest odważna decyzja. Bo mogłem sobie napisać, że ten, co to pisze, się nazywa inaczej, Max F. na przykład albo Tyberiusz Włosiak, czy się tchórzliwie schować jak Stendhal za jakiegoś nieszczęsnego Juliana Sorela. W takim wypadku moje bluźnierstwa, głupoty, świństwa oraz zboczenia idą na tamtego albo są w najgorszym razie porozrzucane na kilku. A tak to na mój rachunek. Czyli to jest właśnie bardzo odważna i uczciwa decyzja, taką się podejmuje raz w życiu i tylko jeżeli się jest absolutnie niezłomnym i najgłębiej wierzącym. A taki właśnie jestem i nie mam co do tego żadnych wątpliwości. Ja wiem, ile ryzykuję, ale się nie dam zastraszyć i się nie ugnę. I jak to teraz piszę, to jestem z siebie dumny. Radziłem się w tej sprawie najbliższych – żony Oleny, córki, kochanki, księdza Lutra, za którego pośrednictwem ostatnio najczęściej kontaktuję się z Bogiem. I wszyscy poparli moją decyzję. I też byli ze mnie dumni. (…)”

Bezsenność w czasie karnawału to nawiązująca formą do słynnego „Z głowy” narracja o współczesnej Polsce, pełna – tak charakterystycznych dla Głowackiego – reminiscencji z życia i kariery pisarza w Polsce i w Stanach Zjednoczonych. Miejscami dowcipna, ironiczno – sarkastyczna w tonie, gdzie indziej uderzająca w nutę tragizmu, bardzo osobista i poruszająca książka. Składają się na nią ostatnie prozatorskie zapiski autora, nad którymi pracował równolegle z pisaniem scenariusza do głośnego filmu „Zimna wojna” Pawła Pawlikowskiego.