Odsłonięto rondo imienia Wincentego Witosa

09.06.2025 r.

Symboliczne przecięcie wstęgi na rondzie

Aktualności,

Rondo u zbiegu ulic Kosynierów i Jeziornej w Rumi zyskało nowego patrona. Podczas uroczystości z udziałem przedstawicieli władz państwowych, samorządowych oraz pocztów sztandarowych oficjalnie nadano mu imię Wincentego Witosa – jednego z najwybitniejszych polskich mężów stanu i symbolu patriotyzmu.

Decyzję o nadaniu rondu imienia Wincentego Witosa podjęto podczas majowej sesji Rady Miejskiej Rumi, a główne uroczystości odbyły się w niedzielę 8 czerwca. W wydarzeniu uczestniczyli m.in. sekretarz stanu Jakub Stefaniak, członek zarządu województwa pomorskiego Adam Gawrylik, starosta wejherowski Marcin Kaczmarek, burmistrz Michał Pasieczny, radni miejscy oraz liczne poczty sztandarowe.

– Cieszę się, że w Rumi mamy od dziś miejsce, które będzie nam przypominać o dorobku i wartościach Wincentego Witosa, takich jak patriotyzm i demokracja, które są bliskie także naszej społeczności – podkreślał podczas uroczystości burmistrz Michał Pasieczny.

Wybór patrona nie był przypadkowy – Wincenty Witos to postać, która odegrała kluczową rolę w najnowszej historii Polski. Jego życie i działalność są przykładem zaangażowania w sprawy publiczne, troski o dobro wspólne oraz nieustannej walki o wolność i demokrację. W roku 2024 obchodziliśmy 150. rocznicę jego urodzin, a Sejm i Senat RP ustanowiły ten rok „Rokiem Wincentego Witosa”, by przypomnieć o jego zasługach dla kraju.

Kim był patron ronda?

Wincenty Witos (1874-1945) był jednym z najwybitniejszych polskich mężów stanu, trzykrotnym premierem II Rzeczypospolitej, przywódcą ruchu ludowego i jednym z ojców polskiej niepodległości. Urodził się w Wierzchosławicach w ubogiej rodzinie chłopskiej, a dzięki wytrwałości i samokształceniu stał się symbolem awansu społecznego mieszkańców wsi. Był radnym, wójtem, posłem, żołnierzem oraz wieloletnim liderem Polskiego Stronnictwa Ludowego „Piast”. W decydujących momentach historii Polski, takich jak wojna polsko-bolszewicka w 1920 roku, stanął na czele Rządu Obrony Narodowej, jednocząc społeczeństwo wokół idei obrony ojczyzny. Jako premier współtworzył zręby odrodzonego państwa, był orędownikiem dialogu i współpracy ponad podziałami. Za swoje zasługi został odznaczony Orderem Orła Białego. Zmarł w 1945 roku w Krakowie. Jego życie i działalność pozostają inspiracją dla kolejnych pokoleń Polaków.