Złożyli hołd Żołnierzom Wyklętym

W pierwszy dzień marca cała Polska wspominała żołnierzy antykomunistycznego i niepodległościowego podziemia. Obchody Narodowego Dnia Pamięci „Żołnierzy Wyklętych” nie ominęły także Rumi.

Msza święta w intencji Ojczyzny odbywała się w Parafii pod wyzwaniem Podwyższenia Krzyża Świętego, natomiast po nabożeństwie złożono kwiaty pod pomnikiem Armii Krajowej. W uroczystościach uczestniczyli uczniowie z lokalnych szkół oraz przedstawiciele władz miasta.

– Żołnierze Wyklęci walczyli o wolną, niezawisłą i niepodległą Polskę. Biorąc udział w uroczystościach, oddajemy im hołd i upamiętniamy ich postawę – mówi przewodniczący rady miejskiej Ariel Sinicki. – W Rumi obchodzimy to święto nie tylko poprzez oficjalne uroczystości, ale także organizujemy jeden z największych w Polsce biegów „Tropem Wilczym”, w którym co roku uczestniczy kilkuset mieszkańców – podkreśla.

Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych” to polskie święto państwowe obchodzone 1 marca od 2011 roku, poświęcone upamiętnieniu żołnierzy antykomunistycznego i niepodległościowego podziemia. Jest to wyraz hołdu za świadectwo męstwa, niezłomnej postawy, przywiązania do tradycji niepodległościowych oraz krew przelaną w obronie Ojczyzny. Uchwalenie Narodowego Dnia Pamięci Żołnierzy Wyklętych jest formą uczczenia ich walki i ofiary, ale także bólu i cierpienia, jakich doznawali przez wszystkie lata PRL i ciszy po 1989 roku.

O ustanowienie tego święta zabiegały przede wszystkim środowiska kombatanckie, organizacje patriotyczne, stowarzyszenia naukowe, a także przyjaciele oraz rodziny tych, którzy polegli w boju, zostali zamordowani w komunistycznych więzieniach lub po prostu odeszli już na wieczną wartę.

Data 1 marca nie jest przypadkowa. Tego dnia 1951 roku w mokotowskim więzieniu komuniści strzałem w tył głowy zamordowali przywódców IV Zarządu Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość – Łukasza Cieplińskiego i jego towarzyszy walki. Byli to ostatni przedstawiciele ogólnopolskiej konspiracji kontynuującej od 1945 roku dzieło Armii Krajowej.

Powojenna konspiracja niepodległościowa była – aż do powstania Solidarności – najliczniejszą formą zorganizowanego oporu społeczeństwa polskiego wobec narzuconej władzy. W roku 1945, czyli okresie największej aktywności zbrojnego podziemia, działało w nim bezpośrednio 150-200 tysięcy konspiratorów. Dwadzieścia tysięcy z nich walczyło w oddziałach partyzanckich. Kolejnych kilkaset tysięcy stanowili ludzie zapewniający partyzantom aprowizację, wywiad, schronienie i łączność. Doliczyć trzeba jeszcze około dwudziestu tysięcy uczniów z podziemnych organizacji młodzieżowych, sprzeciwiających się komunistom. Łącznie daje to grupę ponad pół miliona ludzi tworzących społeczność Żołnierzy Wyklętych. Ostatni „leśny żołnierz” ZWZ-AK, a później WiN – Józef Franczak „Laluś” – zginął w walce w październiku 1963 roku.